Park (Baark), memleketimizin Saliha'nın en sevdiği köşelerinden biri. Park'a gideceğiz diyince kendinden geçiyor sevinçten. Bugün yazdan kalma bir Pazar'dı güneş vardı ve sıcaktı. Biz de nimet ganimet bildik parkın yolunu tuttuk.
Yine Saliha cesur'du; büyük (en büyük) kaydırağın tepesine çıkıp oradan kaydı kaç sefer. Yaz başında da kayıyordu bunlardan yeni değil gerçi. Yaz başında geldiğimizde 4 yaşında erkek çocuğu kayamayınca Saliha'yı gösterip bayağı utandırmıştı garibanı.
Atlı karınca-salıncak karışımı oyuncağa da bindi. Buna kutu pense diyormuş sonradan intikal ettim vaziyete. Demek ki biri birini takip eden her şeyin adı kutuuu pense: bir daha ki emre kadar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder